Hoi lieve mensen,

Zeg al vanaf maandag tegen iedereen dat ik mijn blog ga schrijven over wat ik vorig weekend gedaan heb. Ik ben namelijk 4 dagen het binnenland in geweest! Ook heb ik deze week mijn eerste week stage gehad...

APIA PAATI
Donderdag 27 oktober moesten we om 17:00 bij een ander studentenhuis zijn om te verzamelen, ik heb dit tripje gedaan met een huisgenootje. We zijn toen vertrokken richting het basiskamp van de Fredberg met een groep van 17 meiden, dit was ongeveer 2 tot 3 uur rijden. Het grootste stuk over een gewone asfalt weg maar toen we er bijna waren over een harstikke smal weggetje in de jungle in het donker, harstikke kort langs alle bomen met ons busje, maar we zijn uiteindelijk veilig aangekomen. Bij Fredberg aangekomen moesten we aardig lang wachten op het eten, wat hier wel normaal is maar we zaten uiteindelijk rond 10 uur/half 11 pas aan tafel. We hebben in de tussentijd nog wel onze hangmatten met klamboe opgehangen zodat we naar het eten meteen naar bed konden. Naar het eten waren we eigenlijk best wel moe dus zijn we naar bed gegaan. Best apart om in de jungle in een hangmat te slapen met het geluid van krekels en kikkers op de achtergrond maar toch heb ik lekker geslapen.

De volgende ochtend zijn we rond 8 uur vertrokken richting onze echte bestemming... Apia Paati is een eilandje in de Suriname Rivier in Boven-Suriname. We moesten vanuit basiskamp Fredberg eerst nog 1,5 uur rijden naar Atjoni, waar we op de boot zouden stappen naar onze eindbestemming. We moesten met ze 20en in een smalle lange boot stroomopwaarts. In de boot kwam je langs allemaal leuke dorpjes waarvan de vrouwen de was aan het doen waren in de Suriname Rivier en de kinderen in het water aan het spelen waren. Het uitzicht uit de boot vond ik echt supermooi, met de jungle zo aan beide kanten van het water. Omdat we stroomopwaarts voeren, moesten we bij een paar dorpjes uitstappen en naar de andere kant van het dorpje lopen om daar weer in de boot te stappen. Dit was dan bij kleine stukken stroomversnellingen waar we niet met zoveel mensen in de boot doorheen kwamen. Naar 6 tot 7 uur varen waren we, toen was het toch echt wel eindelijk, op de eindbestemming. Het dorpje eilandje Apia Paati was echt een dorpje opzich, het wordt bewoond door een gezin (wel met een stuk of 8 kinderen), en had buiten hun eigen huisjes: 4 hutjes met bedden voor bezoekers, 2 hutjes voor hangmatten op te hangen, 1 hut met een keuken en ‘’eetzaal’’ en één hutje met 1 buiten douche, wel met en 3 wc’s (hier trof je ’s avonds altijd kikkers aan). Na onze spullen te hebben weg gezet en middageten te hebben gehad (koude hamburgers en frikandellen, broodjes en saus lagen nog op de boot met onze bagage), zijn we naar een waterval, wat nu niet echt een waterval was omdat de waterstand momenteel laag is. We zijn daar wel met zo’n opblaasding achter een boot geweest. Dit was wel heel leuk, totdat ik ging staan en eraf viel… en de boot niet eerst mij kwam halen maar nog een extra rondje deed met de andere erop. Het is wel een eng idee om dan midden in de rivier te liggen met het idee dat daar gewoon piranha’s en kaaimannen in zwemmen. We hebben bij de waterval nog even gezwommen en zijn toen terug gegaan naar Apia Paati. Hier hebben we weer laat, maar wel lekker gegeten, in de keuken zat onder het dak een nest van een vogelspin trouwens die zich af en toe liet zien. Daarna zijn we moe van de lange reis dan naar bed gegaan, ook in onze hangmatten hut, zat een vogelspin. Maar toch weer heerlijk geslapen.

De volgende dag zijn wij eerder wakker gemaakt om te helpen met het ontbijt klaarmaken. Naar het ontbijt zijn we met de boot vertrokken naar een ander dorpje en hebben we daar het ziekenhuis gezien. Bijna elk dorpje hier heeft een school en een ziekenhuis voor de bewoners omdat het ziekenhuis in de stad natuurlijk te ver weg is. De ‘’dokters’’ hier hebben geen diploma maar weten volgens onze gidsen wel alles. We zijn door dit dorpje gelopen op weg naar de jungle om naar de top van de Ananasberg te gaan. Dit was 1 uur tot 1,5 uur lopen maar dit ging eigenlijk heel snel. We liepen niet altijd op vlakke stukken, dit voelde je soms wel in je kont en benen. Er zijn hier ook aardig wat boomwortels boven de grond en hier bleef ik regelmatig achter hangen… maar ik ben niet gevallen. Het laatste stuk was best stijl omhoog en best zwaar. Maar eenmaal boven had je een mooi uitzicht en hebben we onze meegenomen lunchpakketjes opgegeten, wat uiteindelijk een tussendoortje bleek te zijn. Onze gids had ook echt ananassen geplukt en die hebben we geproefd, smaakte anders als dat je ze koopt maar wel lekker. Toen zijn we weer teruggelopen naar het dorpje, de terugweg leek een stuk langer te zijn.

Bij het dorpje hebben we onze boot weer genomen en zijn we naar dezelfde watergeval gegaan als waar we vrijdag waren geweest en gingen we lunchen (rijst met kip en bruine bonen), wij hadden verwacht dat onze lunchpakjes ons middageten was maar dat was uiteindelijk dus helemaal niet zo. We hebben hier ook nog in de rivier gezwommen.
Daarna zijn we verder gegaan naar ons volgende waterpret activiteit, de stroomversnelling! Hier stroomde wel genoeg water en mochten we inspringen. Dit was wel eng omdat je niet kon zien wat er op de bodem lag, want er lagen wel stenen in het werken. Ze hadden uitgelegd hoe je het best kon springen en was uiteindelijk echt 5 keer gesprongen en dit was echt leuk.

Hierna zijn we nog naar een typisch dorpje geweest, dit was echt heel leuk en bijzonder om te zien. Echt een totaal andere wereld, als de vrouwen daar ongesteld zijn moeten ze in een apart huis omdat ze dan onrein zijn bijvoorbeeld. Echt absurd voor ons, maar voor hun zo normaal.
Naar het dorpje weer terug naar ‘’ons’’ eiland, hier gedoucht en gewacht op het eten. Naar het eten zijn we opzoek gegaan naar slangen en vogelspinnen. Onze gidsen konden ze niet vinden maar uiteindelijk hadden de kinderen op het eiland een slang gevonden en gevangen. Heb deze aan ze staart vastgehouden en mee op de foto geweest. Op het eiland was ook een heel lief kindje Vanessa, een meisje van 3 jaar. Die kinderen leven hier ook totaal anders, gaan naar bed als ze moe zijn en gaan uit bed als moeders wakker wordt. Vanessa bleef altijd bijna net zolang wakker als ons.
Uiteindelijk hebben we bij een kampvuur nog gedronken en gekletst, en op het laatst nog sterren gekeken (echt super veel en supermooi daar), toen veelste laat (04:30) naar bed gegaan.

De volgende ochtend uitgeslapen tot 8 uur, toen ontbeten en onze spullen op de boot gezet en rond half 10 met 2 boten vertrokken terug naar Atjoni. De terugweg ging een stuk sneller als de heenweg omdat we nu met de stroom mee voeren. Één keer uitgestapt om even te zwemmen en daarna weer in de boot verder te gaan. Wel weer een uur of 6 in de boot gezeten en uiteindelijk nog 3,5 uur in de bus. Een reis net zolang als met het vliegtuig van Paramaribo naar Nederland. Uiteindelijk rond 8 uur doodmoe in bed… maar het was het allemaal wel waard!! Ik heb een super weekend gehad.

STAGE
Maandag moest ik voor de eerste keer om 7 uur op stage zijn. Dit was echt zo erg wennen, ze staan hier op een afdeling met ongeveer 20 cliënten met zo ongeveer 22 zusters. Er is niet super veel te doen op de afdeling maar toch staan ze met zoveel. Het is dus echt heel veel chillen en ze zitten hier soms gewoon 2 uur met elkaar te kletsen. Ik wil eigenlijk gewoon hard werken net als in Nederland zodat de dag snel voorbij is. En de zusters die er zijn nemen het naar mijn idee ook niet heel goed op dat er een Nederlander stage komt lopen.

Ik loop stage van maandag tot donderdag, en donderdag was ik al meer gewend aan de werkwijze en had ik het idee dat de zusters me steeds meer accepteerde. Dit is wel heel fijn, want ik wil ook niet met tegenzin er heen gaan.

STAPPEN
Donderdag ben ik voor de eerste keer op stap geweest hier in Paramaribo. We zijn met zijn drieën naar Havannah geweest, wat een stukje buiten de stad ligt op een soort van industrieterrein. Een gebouw met 3 verdiepingen en dan zit Havannah op de bovenste met een grote zal (ongeveer 3 keer discotheek Bash Breda) en een balkon (1 keer Bash Breda). Je betaalt hier voor 3 Bacardi Razz omgerekend 7 euro, dus jullie kunnen wel raden wat voor avond dit geweest is…

Ik ben gisteren naar de Vreemdelingen Politie geweest om mijn verblijfsvergunning voor 3 maanden te halen. En weer op stap geweest, dit keer naar Tequila.

Ik heb een ''aftermovie'' gemaakt over Apia Paati, hij is niet perfect maar heb mijn best gedaan! Bekijk die vooral ook voor een echte impressie van Apia Paati.

Leuk dat jullie mijn blog weer gelezen hebben en tot de volgende keer maar weer!!!

Groetjessss uit het warme maar niet altijd zonnige Suuuuriname!