Hooooi lieve mensen,

Er is niet zo super veel gebeurd de afgelopen tijd, vandaar een late blog. Heb wel een paar leuke dingen gezien/meegemaakt en die wil ik alsnog met jullie delen. Vrijdag zijn wel mijn moeder en zus hier aangekomen maar daar later meer over.

Stage
Ik loop nu gewoon elke week stage van maandag tot donderdag van 7 tot 3. Daarna gaan we lekker chillen, wat drinken of bijvoorbeeld boodschappen doen... Want ja, mama doet het hier niet even voor me he.
Sta wel sinds afgelopen week op een andere afdeling chirurgie, ik vind deze afdeling nu al een stuk leuker en interessanter als de vorige. Op deze afdeling liggen mensen die geopereerd moeten worden of mensen die bijvoorbeeld een ernstige wond hebben of moeten genezen/bijkomen van een operatie. De afdeling is verdeeld in 2 delen mensen met ‘’schone wonden’’ en mensen met ‘’vuile wonden’’, bij de vuile wonden liggen onder andere mensen met geïnfecteerde wonden die daardoor een beenamputatie krijgen. In het schone stuk liggen mensen die geopereerd moeten worden of geopereerde zijn met dus schone/goed genezende wonden.
Afgelopen donderdag heb ik een dag mee mogen lopen op de OK (Operatie Kamer), dit was echt zo’n vette ervaring. Bij alle operaties mocht ik er gewoon naast gaan zitten en kijken waar ik wil, soms waren er ook 2 operaties tegelijk en dan mocht ik gewoon naar buiten lopen en bij de andere gaan kijken. Ik heb ook echt veel verschillende dingen gezien, ook twee keizersneden en dit vond ik het mooiste en leukste van alle operaties die ik gezien heb. Als het kindje eruit komt is het zo’n mooi en bijzonder moment en zo speciaal dat je daarbij mag zijn! Verder heb ik nog verschillende operaties gezien: 2 keer een besnijdenis, navelbreuk, blindedarmontsteking, okselkliertoilet (operatie waarbij alle lymfeklieren in de oksel worden verwijderd, tegen uitzaaiing bij in dit geval borstkanker), teenamputatie en nog een stuk of 3 dingen waar ik de naam niet precies van weet.

12 november:
Ben ik met Esther naar de dierentuin, Paramaribo Zoo geweest hier. Wat je eigenlijk niet echt een dierentuin kan noemen, want de kinderboerderij in Breda is nog groter. De dieren zitten hier enkel achter gaas en dit is dus een totaal andere wereld als in Nederland. Hier staan er wel hekjes voor dat je het gaas niet aan kan raken maar je kan er gewoon overheen, onderdoor of langs en er is ook niemand die er op let. Als de jaguars bij het hek liggen kan je ze in principe gewoon aanraken. Ik heb hierdoor wel 2 aapjes aangeraakt. Wij maakten onze eigen route door de dierentuin, en gingen meestal achter de hokken langs want daar kon je de beesten het beste zien. De meeste dieren zitten wel in kleine hokjes maar ze zien er wel verzorgd uit. In de dierentuin zitten ook aapjes los. Die zitten in de bomen of lopen op de daken van de andere hokken. De dierentuin in Nederland is heel erg gericht op winst maken maar hier is dat totaal niet zo, wij hadden dorst en konden niet eens koude cola kopen… We waren ongeveer binnen 1,5 uur klaar in de dierentuin. En dan hadden we op ons gemak gedaan.

Mijs (huis/klasgenoot) kent iemand in Nederland die werk doet voor de Ja! Foundation, kijk vooral op hun Facebookpagina om te zien wat hun allemaal doen! Maar die vrouw had dus gevraagd of wij kindjes huiswerkbegeleiding wilden geven, dit leek ons natuurlijk harstikke leuk en donderdag zijn we hier samen met iemand die ook werkt met de Ja! Foundation werkt naar het huis gereden waar wij gaan helpen. Wij gaan helpen bij Mama Joyce, mama Joyce woont momenteel in Commewijne (helaas wel een stuk van ons vandaan) in een mooi huis met 7 kinderen. Deze kinderen zijn allemaal wees en mama Joyce zorgt voor ze. Er wonen nu 4 jongens tussen de 6-10 jaar ongeveer en 3 meiden, één van een jaar of 6 en 2 tieners. Het is hier altijd grappig want niemand kan hier mijn naam uitspreken, de jongens ook niet, maar zodra ik zeg: ‘’Babetje Kroketje’’ dan kan iedereen het wel. Ze hebben trouwens zo belachelijk veel spellen, boeken, kleren etc. uit Nederland dat ze meer hebben als de meeste gezinnen in Nederland durf ik wel te zeggen. We helpen de kinderen waar het nodig is met hun huiswerk of bijvoorbeeld met leren. Dit doen we nu elke donderdagmiddag.

We zijn 26 november naar White Beach geweest, dit is eigenlijk de oever van de Suriname rivier met wit zand erop gegooid. Het ziet en voelt wel als een echt strand. We waren in totaal met zijn 7en, met zijn drieën uit ons huis en met zijn vieren uit een ander huis. We hebben bij White Beach een hutje gehuurd waar we onze hangmatten in op konden hangen. In het water wat bij het strand hoort kan je 10 meter diep en dan staat er een groot hek om de piranha’s tegen de houden, dit blijft een eng idee want het hek zag er nogal bagger uit. Het was heel slim dat we dit hadden gedaan want rond 3 uur begon het heel hard te regenen en onweren. Terwijl wij schuilden in ons hutje, gingen de Surinaamse mensen juist lekker zwemmen, de gedachte hierachter snap ik nog steeds niet. Tijdens ons ‘’uitje’’ naar White Beach hadden we bedacht om met zijn alle een piercing te gaan zetten. Dus hebben we naar een tattoo/piercingshop gebeld en een afspraak gemaakt voor ’s avonds.

Toen het zo begon te regenen hebben we onze taxi gebeld of tie onze kant op kon komen. We zaten al inclusief taxichauffeur met zijn 8en in een 7-persoonstaxi, kwam hij ons op halen had hij zijn kind ook nog bij. Dus wij vragen hoe we dat gingen doen, zei die man dat het wel goed komt. Dat is een ding wat ze altijd zeggen hier. Vervolgens terug in de taxi, ging zijn kind voorin in het midden zitten, waar bij ons de handrem zit dus. Harstikke gevaarlijk maar ja, met zijn 9en in een 7-persoonsauto. Hierna zijn wij allemaal thuis gaan douchen en omkleden want om half 7 hadden we een afspraak bij de piercingshop, deze shop waren de meiden waar we mee bij White Beach waren al geweest dus we wisten dat het betrouwbaar was. We hebben met zijn 5en allemaal een ‘’piercing’’ laten zetten, ik heb een helix.

Hierna zijn we gaan eten bij bar Zuid. Bar Zuid, ziet er leuk en gezellig uit, het eten is goed maar de service is voor Nederlanders dramatisch. Ik en nog een meisje hadden vlees en de rest had pizza. Wij kregen ons eten een half uur voor hun en waren al klaar toen zij hun pizza kregen… En als je dan zegt dat je dat vervelend vindt, wordt er gewoon gezegd dat ze de 2 verschillende keukens niet op elkaar af kunnen stemmen. Vervolgens moesten we afrekenen en zeiden we dat we apart wilden betalen werden we arrogant aangekeken en liep ze zonder iets te zeggen weg. Dit is echt jammer hier aan de horeca want het eten is bij de meeste dingen wel gewoon lekker maar service is ook wel iets heel belangrijks.
’s Avonds zijn we een keer op zaterdag thuisgebleven en niet gaan stappen. Ik ben die avond lekker op tijd naar bed gegaan.

We zijn tussendoor ook nog een keer naar een kerstfilm geweest in de bios. De Surinamers lachen hierom niks en de helft van de film had de halve bios de slappe lach… Dit is echt heel grappig om mee te maken want in Nederland zie je dat echt niet zo duidelijk.

Vorige week vrijdag was het Srefidensi Dey, ookwel onafhankelijkheidsdag. Dit vieren ze elk jaar op 25 november. Hierbij vieren ze dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. In de Palmentuin en aan de waterkant waren allemaal leuke kraampjes en het was een hele gezellige dag met de huisgenootje!

Afgelopen vrijdag heb ik eigenlijk de hele dag bij Torarica aan het zwembad gelegen, lekker chillen op onze vrije dag.
’s Avonds ben ik richting het vliegtuig gegaan met de taxi om mijn moeder en zus op te halen die 1,5 week bij mij op bezoek komen, het was heel leuk om hun weer te zien na 6 weken tijd. Ik heb hun toen bij het hotel afgezet want bij voor hun gevoel was het al 3 uur ’s nachts (Nederlandse tijd). Ik ben zelf daarna nog even lekker gaan stappen.
Zaterdag heb ik ze een paar leuke plekjes van Paramaribo laten zien en hebben we lekker geluncht.

Gisteren zijn we naar Parabello geweest, dit is een resort waar je gewoon kan chillen en wat activiteiten kan doen, we hebben hier geziplined, heel mooi en leuk over het water en door de bossen! Ook hebben we quad gereden door de Savanne. Maar het toppunt van de dag voor mij was toch wel dat ik een luiaard van 4 maandjes vast heb gehouden, deze had een jongen die hier werkte gevonden/gevangen in het bos en hij hield hem nu als huisdier. Ik had eigenlijk verwacht dat ze heel ruw haar hadden maar hij was echt super zacht en je kon er echt lekker mee kroelen!

Dinsdag gaan we naar Brownsberg en donderdag & vrijdag naar BigiPan, misschien gaan we nog een tour doen maar dat weten we nog niet. Over de trips zal ik volgende week alles vertellen!

Leuk dat jullie mijn blog weer gelezen hebben, hou mijn Facebook in de gaten of schrijf je in op de mailinglist voor de volgende blog over de trips!

Groetjes uit het nog steeds warme Paramaribo

PS. Het is trouwens nog steeds geen straf om hier stage te lopen hoor! Vooral in het weekend: genieten, genieten en nogmaals genieten!

Nog een fototje van het uitgaan!